W pierwszym rodzimym zbiorze tych pieśni ("Symfonie anielskie abo Kolęda mieszkańcom ziemskim od muzyki niebieskiej, wdzięcznym okrzykiem na Dzień Narodzenia Pańskiego zaśpiewane" Jana Żabczyca, 1630) znalazły się m.in. "Przybieżeli do Betlejem", "A wczora z wieczora" i "Przy onej górze". Kolędy i pastorałki w wykonaniu zespołu Gawęda. M.in.: Gdzie Ty mieszkasz Jezu, Mizerna cicha, Konik polny, W dzień Bożego Narodzenia, Szara kołysanka, Gwiazda. W dzień Bożego Narodzenia; W żłobie leży; Wesołą nowinę; Wśród nocnej ciszy; Z Narodzenia Pana; Najpopularniejsze tradycyjne polskie kolędy do śpiewania: Podczas Wigilii i Świąt Bożego Narodzenia piękną tradycją goszczącą w Polskich domach jest wspólne kolędowanie. W każdym domu wybiera się ulubione kolędy i całą Tekst Kolędy: W Betlejem mieście stał się cud. W Betlejem mieście stał się cud. Przez który Bóg wybawił lud. Wesoło nam, bo z niebios bram. Na ziemię spłynął blask. Tym blaskiem nasz Zbawiciel Bóg. Za nasze grzechy spłacił dług. Wesoło nam, bo z niebios bram. na ziemię spłynął blask. . Tekst i słowa kolędy „Na Boże Narodzenie” – wszystkie zwrotki 1Na Boże Narodzenie Aniołów ucieszenie Gdy z weselem śpiewają Bogu cześć i chwałę dają Panna Syna powiła Chrystusa porodziła Panną będąc jak była 2Pasterzom to wesele Przyniósł anioł że w ciele Bóg się ludziom narodził Z grzechu ich oswobodził Panna Syna powiła Chrystusa porodziła Panną będąc jak była 3Trzej Królowie przybyli Darami Go uczcili Jako Pana swojego Zbawcę rodu ludzkiego Panna Syna powiła Chrystusa porodziła Panną będąc jak była 4Gwiazda się pojawiła Co Królów prowadziła Prowadząc im świeciła Gdzie Panna z Synem była Panna Syna powiła Chrystusa porodziła Panną będąc jak była 5Z Bożego Narodzenia Wznawiajmy dziękczynienia Nieustannie śpiewając Bogu cześć i chwałę dając Panna Syna powiła Chrystusa porodziła Panną będąc jak była„Na Boże Narodzenie” – cały tekst do drukuKliknij niżej by wydrukować tekst kolędy i słowa kolędy „Na Boże Narodzenie” - wszystkie zwrotki „Na Boże Narodzenie” - cały tekst do drukuRedakcja piotreksztuka@ Polskie Dzisiaj w Betlejem – słowa kolędy 1. Dzisiaj w Betlejem, dzisiaj w Betlejem wesoła nowina, że Panna czysta, że Panna czysta porodziła Syna. Chrystus się rodzi, nas oswobodzi, Anieli grają, króle witają, pasterze śpiewają, bydlęta klękają, cuda, cuda ogłaszają. 2. Maryja Panna, Maryja Panna Dzieciątko piastuje, i Józef stary, i Józef stary Ono pielęgnuje. Chrystus się rodzi… 3. Choć w stajeneczce, choć w stajeneczce Panna syna rodzi Przecież On wkrótce, przecież On wkrótce ludzi oswobodzi Chrystus się rodzi… 4. I Trzej Królowie, i Trzej Królowie od wschodu przybyli I dary Panu, i dary Panu kosztowne złożyli Chrystus się rodzi… 5. Pójdźmy też i my, pójdźmy też i my przywitać Jezusa Króla na królmi, Króla nad królmi uwielbić Chrystusa Chrystus się rodzi… 6. Bądźże pochwalon, bądźże pochwalon dziś, nasz wieczny Panie Któryś złożony, któryś złożony na zielonym sianie Chrystus się rodzi… 7. Bądź pozdrowiony, bądź pozdrowiony Boże nieskończony Wsławimy Ciebie, wsławimy Ciebie, Boże niezmierzony Chrystus się rodzi… Najpopularniejsze polskie kolędy – teksty kolęd • Tekst kolędy Bóg się rodzi • Tekst kolędy Cicha noc • Tekst kolędy Do szopy, hej pasterze • Tekst kolędy Dzisiaj w Betlejem • Tekst kolędy Gdy się Chrystus rodzi • Tekst kolędy Gdy śliczna panna • Tekst kolędy Jezus malusieńki • Tekst kolędy Lulajże Jezuniu • Tekst kolędy Mędrcy świata • Tekst kolędy Oj maluśki, maluśki • Tekst kolędy Pójdźmy wszyscy do stajenki • Tekst kolędy Przybieżeli do Betlejem • Tekst kolędy Wśród nocnej ciszy • Tekst kolędy W żłobie leży Dzisiaj w Betlejem – słowa kolędy w > Kolędy ciekawostki Kolęda – pierwotnie radosna pieśń noworoczna, która współcześnie przyjęła powszechnie formę pieśni bożonarodzeniowej (nawiązującej do świąt Bożego Narodzenia). Utrzymywana najczęściej w konwencji religijnej, początkowo wywodząca się z tradycji ludowej, w późniejszym okresie komponowana jest również przez wielu wybitnych kompozytorów. Odmiana kolędy o wątkach zaczerpniętych z życia codziennego nazywana jest pastorałką, która w odróżnieniu od kolędy we współczesnym, potocznym tego słowa rozumieniu, nie jest wykorzystywana w chrześcijańskich nabożeństwach religijnych ze względu na swój świecki charakter. W liturgii Kościoła Katolickiego kolędy wykonuje się od mszy o północy w święta Bożego Narodzenia (noc 24/25 grudnia) do święta Chrztu Pańskiego (niedziela po 6 stycznia). W polskiej tradycji dopuszcza się śpiewanie ich do Święta Ofiarowania Pańskiego (2 lutego). Termin kolęda wywodzi się najprawdopodobniej od łacińskiego calendae i oznaczał w dosłownym tłumaczeniu „pierwszy dzień miesiąca”. Kolęda swe źródła ma w obchodach rzymskich Kalendae styczniowych (mensis Januarius). Był to szczególny dla Rzymian pierwszy dzień miesiąca, ponieważ 1 stycznia, począwszy od 153 roku przed narodzinami Chrystusa, konsulowie rzymscy obejmowali swój urząd. Z czasem, od 46 roku dekretem Juliusza Cezara 1 stycznia został oficjalnie ogłoszony jako początek roku administracyjnego. Z tej okazji w Rzymie odwiedzano się, składano sobie wzajem podarki, śpiewano pieśni. Zwyczaje te przejęło chrześcijaństwo, łącząc je z okresem Bożego Narodzenia, uważanym za początek rachuby nowego czasu. Jest to jeden z najważniejszych aspektów Bożego Narodzenia. Zobacz też: > Boże Narodzenie na świecie – w różnych krajach > Jarmarki bożonarodzeniowe w Polsce > Najsłynniejsze świąteczne hity muzyczne > Słynne jarmarki bożonarodzeniowe w Polsce i Europie | Tags: Boże Narodzenie, choinka, Wigilia, kolędy, słowa kolędy, pastorałki, wieczerza wigilijna, gwiazdka, koleda, kolędy polskie, Dzisiaj w Betlejem, kolędowanie, śpiewanie kolęd, tekst kolędy W dzień Bożego Narodzenia - pieśń, tekst, wykonanie W dzień Bożego Narodzenia jest polską kolędą, która obecnie jest rzadko wykonywana w kościołach. Tekst, który niezmieniony przetrwał do dziś możemy odnaleźć w Kantyczce Chybińskiego z 1767 roku oraz w Kantyczce Szlichtyna z 1785 roku. Zapis nutowy podał w 1843 roku w Pastorałkach i kolędach Mioduszewski. Znana jest także melodia, którą skomponował Feliks Szumlański, którego wersję wykonuje się współcześnie. Nie znany pozostał autor tekstu. Na podstawie tej kolędy w okopach Polesia powstała Kolęda Legionów 1915 autorstwa Bolesława Pochmarskiego, międzywojennego działacza społecznego. Tak sparafrazowaną kolędę wykonywali ułani porucznika Mączki podczas Wigilii 1915 roku. W dzień Bożego Narodzenia Radość serca rozpłomienia. Że w armatnim huku, dymie Zmartwychwstaje Polski imię, Polski imię? Rok już drugi na placówce. Wciąż w wojennej my wędrówce, Poprzez krwawą dolę, blizny. Spieszmy do wolnej Ojczyzny, Do Ojczyzny! Już za nami Ziemia – Matka Przeszliśmy ją da ostatka. Krwią na kresach wyznaczyli Nową Polskę, bracia mili, Bracia mili! Pastuszkowie Boże Dziecię Oznajmili hen po świecie. Przez Legionów pacholęta Zwiastowana Wolność święta. Wolność święta! Przez legiońskie szare dzieci Wokół z wichrem sława leci. Szabli błyskiem wszem ogłasza: Z grobu wstaje Polska nasza! Polska nasza! 1. W dzień Bożego narodzenia, Radość wszystkiego stworzenia. Ptaszki do szopy zlatują, Jezusowi przyśpiewują, przyśpiewują. 2. Słowik zaczyna dyszkantem, Szczygieł mu dobiera altem. Szpak tenorem krzyknie czasem, A gołąbek gruchnie basem, gruchnie basem. 3. Wróbel ptaszek-nieboraczek, Uziąbłszy śpiewa jak żaczek: Dziw, dziw, dziw, dziw, dziw nad dziwy, Bóg i człowiek wraz prawdziwy, prawdziwy. 4. A mazurek z swoim synem Tak świergocze za kominem. Cierp cierp cierp cierp, miły Panie, Póki ten mróz nie ustanie, nie ustanie. 5. I żurawie w swoje nosy Wykrzykują pod niebiosy. Czajka w górę podlatuje, Chwałę Bogu wyśpiewuje, wyśpiewuje. 6. Sroka wlazłszy na jedlinę Odarła sobie łysinę. I choć gołe świeci czoło, Gwarzy jednak dość wesoło, dość wesoło. 7. Kur na grzędzie krzyczy wszędzie: Wstańcie ludzie bo dzień będzie. Do Betlejem pospieszajcie, Boga w ciele przywitajcie, przywitajcie. W dzień Bożego narodzenia, radość wszystkiego stworzenia; * Ptactwo chwali Pana, bydło na kolana * Upada, upada. Król orzeł najprzód przyleciał, gdy się o godach dowiedział: * Nawiedził Dzieciątko, małe Pacholątko, * W Betleem, w Betleem. Ptactwo się też dowiedziało, za królem swoim leciało * Na królewskie gody, nie pili tam wody, * Lecz wino, lecz wino. Tem to chciał zagrzać struś głowę, a do tego zjadł podkowę; * By ją prędzej strawił, na gody się stawił * Jezusa Chrystusa. A gdy kania dżdżu czekała, o tychże godach słyszała; * Więc odszedłszy wody, leciała na gody * Jezusa Chrystusa. Stadem cyranki leciały, a kaczki bardzo kwakały; * Myśliwiec je brokiem przestraszył, aż skokiem * Uciekły, uciekły. Gdy przyleciały do dwora, piwnicznym miały kaczora; * Lecz mu na te gody, kazały pic wody * Do syta, do syta. Obchodziło to kaczora, i nie chciał czekać wieczora; * Ale go żórawie strzepali po głowie, * I uciekł, i uciekł. Gęsiom się wiedzieć dostało, że się tam ptactwo zleciało; * Gąsior ich wiódł pasmo, bo nie było ciasno * W Betleem, w Betleem. Gdy wodne ptactwo leciało, leśne się też dowiedziało; * Dudek z wielkim nosem, zwoływał ich głosem * Na gody, na gody. Sojka im więcej znać dała, gdy jak chłop w lesie chukała, * Bo już się upiła, gdy na godach była * W Betleem, w Betleem. Szczygieł z czyżykiem i ziębą, i kanarek z małą gębą, * Trznadle z czeczotkami, były szczebiotkami * Wzajemnie, wzajemnie. Darmo na wino pójdziemy, bo go mało wypijemy; * A chruściel z wilgą, dobrą choć nie wielką, * Są radą, są radą. Mówiąc: za co tam stanie, gdy się nam widzieć dostanie * W Betleem wesele, które w ludzkiem ciele * Bóg sprawił, Bóg sprawił. Jeszcze jarząbek z sokołem, radził im z ciećwierzem społem: * Rozmów zaniechajcie, na gody bywajcie * Do wina, do wina. A jeśli nie wypijecie, jastrzębia poczęstujecie, * By was pazurami, latając nad wami, * Nie szarpał, nie szarpał. Ptactwo się z lasu porwało, bo się im to spodobało; * Lecąc z kuropatwą przepiórka, tę łatwą * Da radę, da radę: A co nazbyt będziem miały, u bąka gardziel niemały; * Więc go pożyczymy, do domu weźmiemy * Ostatek, ostatek. A jeśli będzie we dzbanie, pożycz nam nosa bocianie; * Żuraw długiej szyi, rad też dobrze pije, * Da i nam, da i nam. I tak różnych ptasząt stado, będąc Jezusowi rado, * W to miejsce leciało, kędy Pańskie ciało * Powito, powito. Spocząć chciały niebożęta, lecz zastąpiły zwierzęta, * Bydlęta, robacy i domowi ptacy, * Chwalili Dzieciątko. Zaczem wszystek dom okryli, gdy się w szopie nie zmieścili; * Potem w zgodne głosy, wrzaski pod niebiosy * Leciały, leciały. Chwała bądź Bogu Żywemu, ubogo narodzonemu * Dla człeka nędznego, by kłopotu swego * Miał koniec, miał koniec. Podziękowawszy Dzieciątku, każdy się miał z nich do wziątku; * Bóg im błogosławił, gdy się na świat zjawił * W pieluszkach, w pieluszkach. Dopieroż tam wrzawa była, gdy było zwierząt tak siła; * Żaden nie chciał robić, każdy chciał się napić * Na godach, na godach. Więc orzeł między ptakami, lew zaś między zwierzętami * Uczynił porządek, by każdy za wziątek * Co robił, co robił. Wprzód zrobili gospodarstwem bydlęta z domowem ptastwem, * By leśne zwierzęta, i wodne ptaszęta * Raczyli, raczyli. Kur jako gospodarz domu, wiedząc co rozkazać komu, * Kazał mało gadać, a owocu dawać * Dostatkiem, dostatkiem. Pana obudził swem pianiem, by żyli Jego staraniem; * I czeladź i dziatki, by mieli dostatki, * I goście, i goście. wszystkie powysyłał, aby przynieśli specyał * Dla czapli i sowy, kotom także zdrowy, * Jak myszy, tak szczury. Wróblom zaś kazał domowym, do gumna pokazać owym, * Co zboże jadają, choć w lesie siadają * Na drzewie, na drzewie. Psom kazał, aby szczekali, ażby się goście nadziali; * Sam zaś wlazł na strzechę, by mieli uciechę, * Przypiewał, przypiewał. Na muzyce nie schodziło, pokazał każdy swe dzieło. * Grał rarog na rogu, słoń dał chwałę Bogu * Swym nosem, swym nosem. Kurczęta w piszczałki grały, uczone kosy śpiewały; * Niedźwiedź pacierz mówił, koń zębami dzwonił * Nad żłobem, nad żłobem. Puchacz swoim głosem puchał, gołąb Dzieciątku gruchał; * Wrona krak krakała, Boga wyznawała * Na szopie, na szopie. A słowik śpiewał dyszkantem, z kanarki, skowronki altem; * A kruk śpiewał basem, gawron był podczaszem * Ochotnym, ochotnym. Kozioł zasię brodą trząsał, gdy skórę z drzewa okąsał; * Jagnięta beczały, gdy płacz usłyszały * Jezusa Chrystusa. Zając siedząc z królikami, bębnił swojemi nóżkami; * Wróble zaś gwarzyły, gdy sobie podpiły * Z dzierlatką, z czeczotką. Papuga także gwarzyła, coś z cudzoziemska mówiła; * Żołna i z jędykiem, była tam syndykiem, * Bażant był szafarzem. Paw ogon śliczny roztoczył, lecz sprosnym wrzaskiem wykroczył. * Kwiczoły kwiczały, czeczotki śpiewały, * Sęp siedział jako sęp. A jelenio we zaś czoło, na rogach mając świece wkoło, * Tam wszystkim świeciło, aby widzieć było * Wesele, wesele. Wilcy grali w szałamaje, czajka ochoty dodaje; * Koniki skakały, świerszcze pomagały * Z mrówkami, z mrówkami. Więcej tam było wszystkiego, niżeli w arce Noego; * Tam tylko po parze, a tu zaś co może * Mieć ziemia, mieć ziemia. Sroka piwa nawarzyła, korzec wen chmielu włożyła; * Było dobre piwo, piło je co żywo * Na godach, na godach. Sowa nieboga huczała, we dnie wina nie widziała, * Hu hu, hu hu, hu hu, a mało co w brzuchu, * Bez wina chudzina. Ale gdy było w północy, piła do ciężkiej niemocy; * War piwa wypiła, jeszcze się swarzyła * Niecnota, niecnota. Gdy wszystko Boga uczciło, co żywo się rozprószyło; * Ludziom przykład dawszy, by Boga uznawszy, * Chwalili, chwalili.

kolęda w dzień bożego narodzenia tekst